گفتنی نیست،ولی بی تو کماکان در من،نفسی هست،دلی هست،ولی جانی نیست...

کورس روانپزشکی هم تموم شد ب سلامت،امتحانشم بهتر از اونی بود ک انتظار داشتم خداروشکر(:

از امتحان اومدم خونه و حسااااابی خوابیدم بعدم ی برنامه بلند بالا چیدم ک تو ی روز تعطیل حتما باید همشو انجام بدم ان شالله(:

باید روپوشامونو بشورم ک دیگه از رنگ سفید ب زغال سنگی تغییر رنگ دادن (:

باید ظرفا رو بشورم تا دوباره زیاد نشدن و کار ب 4-5 ساعت ظرف شستن نرسیده(:

باید اتاقمونو جمع کن و لباس کثیفا رو دسته بندی کنم ک بندازم تو ماشین(:

باید فردا صبح زود بیدار شم ک ی قیمه عالی بعد مدتها درست کنم(:

باید خونه رو جارو و گردگیری کنم و آشغالا رو جمع کنم(:

باید فردا زیارت عاشورا بخونم اگه قسمتم بشه(:

باید برنامه درسیمو راست و ریست کنم(:

باید شرح حال روانمو بنویسم(:

باید کتاب مریمو بخونم(:

باید زندگی کنم((:

بانونوشت:خداروشکر برای بودن تک تک تون،من اینجا مخاطب زیادی ندارم ولی تک تک اونایی ک هستن واقعا با معرفتن،خداروشکر(:

بانونوشت2:با اینکه کورس روان،نسبت ب بقیه کورسا مثل تعطیلات بود و یجور شوخی بود انگار،با اینکه بخش خیلی جذابی نبود و تخصصی تر از اون بود ک بشه خیلی باهاش عجین شد ولی دلم برای بعضی از مریضاش تنگ میشه،دلم برای ترسیدنای اول کورسمون از مریضای اسکیزوفرنی تنگ میشه،دلم برای رزیدنتای مهربونش تنگ میشه،دلم برای بی کاری و هتل 

بودنشم تنگ میشه حتی(:

بانونرشت3:تیتر=محمد عزیزی(: